Hogsback

Eigenlijk wou ik het niet meer doen, tijdens werktijd, maar ik zit nu toch thuis en heb even geen zin om verder aan de website te werken. Dus zodoende wat tijd gemaakt om mijn dagboek bij te werken. Anders moet het nieuwste bericht waarschijnlijk het weekend overleven en ook voor het aankomende weekeinde staat het nodige gepland, dus lichtelijk zonde om alles in een te gooien. Vandaar nu even de tijd.

Tuurlijk had ik mijn berichtje over de plaatselijke Krajicek nog uit mijn digitale pen weten te knallen, maar het blijkt dat ik over sport beters achteraf kan praten. Helaas nu finito voor haar, dus haar broer gaat ze nog niet gelijk achterna.

Vorige week donderdag lag er weer een afscheid in het verschiet van de nodige Khaya lui waardoor het pokeravondje wederom een knal kreeg te voorduren. Piet en Kees zien we niet meer terug en die donderdagavond zelf ging het ook niet door. Ik was met mijn hoofd al op weg naar Hogsback, dus echt om malen op die dag kon ik niet.

Hogsback, een flink eind rijden, wat betekende dat ik de dag van vrijdag gewoon maar gelijk helemaal vrij nam, zodat we (ik, Thomas en Doortje) niet in het donkerde hoefde te rijden. De vrijdagochtend gebruikt om naar het internetcafe te gaan en het vorige bericht op waarbenjij.nu te plaatsen en toen onze moffie thuis kwam van zijn Volkswagenwerk de lunch gepakt en vertrokken. Niet nadat we nog snel gedag hadden gezegd aan Kees en Albertine. Vreemd was het, want voor het eerst had ik echt zo’n zomervakantievertrekgevoel. Iets wat ik daarvoor helemaal nog niet gehad en wat ik voor mijn eigen aankomende vakantie ook nog niet heb. Lijkt nog ver weg en ik loop bovendien nog wat te klooien met de voltooing van de website. Hele tijd Afrikaans geduld had met de Trust, maar deze laatste dagen ben ik toch echt zat aan het worden. Mijn collega’s zal ik zeker missen straks, maar het gerommel in de marge en het eindeloos niks doen waarschijnlijk toch een stuk minder. Het is vaak op het moment zelf niet eens zo erg, maar als dan eenmaal de deadline aanbreekt dat je de shit op moet leveren..Jasses! Bij Kees en Ap had ik dus wel het gevoel, zekers omdat Kees er ook super veel zin in had en eigenlijk ook al vanaf het begin liep af te tellen richting vakantie.

Zij gingen verder richting de zon, wij trekken meer naar de kou. Hogsback ligt immers in de bergen, dus warme kleren mee en wellicht sneeuwballen gooien ter plaatse. Had er namelijk eerder in de week gesneeuwd. Tocht richting Hogsback ging voorspoedig en we leken er mooi rond een uur of zes te komen, totdat Thomas besloot dat zijn karretje ook wel een toeristische weg aan kon. Een weg die eigenlijk alleen bestemd was voor bakkies en 4x4’s. Begin ging het ook wel relax en werden we ook met veel enthousiasme begroet door de plaatselijke bevolking (inclusief geiten), totdat er bij Thomas op een gegeven moment een luide fock uit zijn mond klonk. Eindelijk bleek waarom het toch wel echt een weg was voor alleen bakkies en 4x4’s en dan nog… Voor dat stukje weg moest je dan ook wel flink door karren, flink stijgingspercentage en vele hobbels. Een paar tevergeefse pogingen van Thomas volgde echter nog wel, maar het mocht niet baten. Thank god dat de weg nog wel breed genoeg was, om een klein stukje terug te keren en de hele weg terug te rijden om met een fikse omweg toch nog Hogsback te bereiken. Een omweg die bijna betekende dat ik dit bericht niet meer had kunnen typen. Ik had me immers al weer lekker geinstalleerd op de achterbank na de hobbelige weg terug te hebben gereden en lette niet meer echt op de weg, totdat Thomas opeens flink remde en een slinger aan het stuur gaf. Wat bleek? Er stond een focking Donkey op de weg, die we bijna voor zijn of haar sokken hadden gereden als Thomas niet als een ware Schumacher niet de manoeuvre had gemaakt. Wow?! Iedereen was ook gelijk weer helemaal bij de les en rond een uur of 8 kwamen we dan toch op plaats van bestemming aan: Away with the Fairies.

Helaas daar de maaltijd gemist en bij een restaurant in de buurt was 8 uur kennelijk sluitingstijd, wat betekende dat we bij de eerste de beste gelegenheid naar binnen trokken. De barman trok meer bekijks dan de keuken, want het was zonder twijfel de meest smerige kos die ik tot nu toe in Zuid-Afrika gegeten heb. De barman maakte een tweede bezoek echter nog wel aanlokkelijk en meer de vraag of het nou een barman of barvrouw of wellicht barhet was. De volgende dag kwamen we er dus nog een biertje scoren.

S’Avonds flink wat gedronken nog in de bar van Away with the Fairies, om de zaterdag een lekkere wandeling te maken. Een tocht langs de nodige watervallen, waar de plaatselijke bomen vaak een handje moesten helpen bij het klouteren en je af en toe ook afvroeg of je nog wel op een pad zat of dat je er nu zelf eentje aan het creeeren was. Na de wandeling had ik het gevoel dat ik die avond snel zou vertrekken, maar na een pilsje bij Neil de barhet en een eerste drankje bij de Away with the Fairies ging alles toch weer baie lekke met Jinne. Drankjes leken ook helemaal niet aan te komen, maar na menig verloren potje Fussbal (aka tafelvoetbal) en een Thomas die wel naar bed wilde, toch ook maar besloten om deze gezellige plek te verlaten. Net op tijd voor de regen, want vlak na ons vertrek besloten de weergoden dat het tijd was voor een flinke plensbui, een bui die tot een uur of tien in de ochtend zou duren. De gedachte om de zondag ook nog een flink eind te wandelen werd al snel in de koelkast gezet. Slechts een kort bezoek met de auto aan enkele coole plekjes. Cool was het zeker, want ik had zelfs mijn nu trui en jas tezamen nodig om buiten te banjeren.

Op de terugweg richting PE waren we waarschijnlijk de enige personen die het hele Arts Festival van Grahamstown tijdens ons bezoek wisten te missen, maar de halve kip van Nando’s als vervanging smaakte bijzonder lekker. Die zien we zeker nog een keer terug! s’Avonds een gezond slaatje en een bezoek aan Shrek 3, maar die 3 betekende one too many already. Boring! En dat terwijl ik de eerste twee nog zo goed. Eeuwig zonde.

De werkweek betekende twee nieuwe leden in het huis: Yvet en Marilou. Nieuwe leden, dus tevens meer maaltijden buitenshuis en een doldwaas happyhour in Gondwana gister. Waar de ene na de andere cocktail op tafel verscheen, omdat Doortje zo nodig graag alle cocktails van de kaart wel eens wilde proberen. Sick! Want niet iedere cocktail smaakte zo lekker, dus er stond altijd wel een cocktail of twintig op tafel (happy hour betekende namelijk twee voor de prijs van een). Echter 68 cocktails en de nodige hapjes voor iets meer als 100 Euro…in Nederland zal het je niet lukken. Als er iets bestond als een doggybottle, dan hadden we die nog flink kunnen vullen, nu lieten we slagveld na het betalen van de rekening achter.

De laatste drie dagen overigens thuis lopen werken, want de telefoonrekening op het werk blijven ze maar niet betalen. Dus geen internet daar en dus chiller om thuis te blijven . Zeker met een Tracey die in Durban zit.