Er is een ding wat ik nooit zou willen missen

Normaal gesproken is dat tuurlijk vissen, maar in het afgelopen weekend was het ondanks de naam van de stek (Great Fish River) weinig vis wat de klok sloeg, maar eerst nog even terug naar de vrijdag.

Weer begon toen al een beetje de goeie kant op te slaan en eenmaal thuis gekomen was de eerste van de bezetters buiten PE al neer gestreken in onze casa. De niet-PE’ers moesten nl overnachten ergens in PE, om zodoende de volgende morgen ook vroeg mee te kunnen. Jennifer was de naam van numero 1 en pas 17 jaartjes oud. Iets te jong voor mij zelf, maar laters op de dag zekers niet voor Piet in Tapas (al of er echt iets gebeurd is weet ik niet en Jennifer wist van de avond zelf ook niet al te veel meer). Laters volgde ook nog Marina en Marleen uit JB, te samen met Tom en Toon werd het toen wel een erg drukke bedoening in onze huiskamer (the original!) dat Simone, Carla en ik besloten om de andere kant van het huis dan maar te bezetten. Niet na eerst een bezoekje te plegen aan Moonz favoriete eetstek en ook wel die van mij: Nando’s! Terug een divxje gekeken en laters toch nog maar gemengd in het feestgewoel van de andere kant. Alleen iets te nuchter zelf om echt los te gaan. Wel meegegaan naar Toby Joe’s en Tapas, echter om een uurtje of 3 toch maar terug naar huis gelopen samen met Christopher. Volgende morgen moesten we vroeg op voor de laatste officiele Khaya-trip.

Eerste hubbeltje naar Martijn’s huis met Kees mee om daarna lekker in de jeep van Tinus mee te karren. Vooral eenmaal op de onverharde wegen aangegekomen toch wel relax om daar in te zitten (zeker als je de volgende dag in een gewone auto een gamedrive maakt op dezelfde wegen). En het was het geen 1 april, dus het was ook nog eens volkomen safe om met de baas met rijden. Ondanks de dikke regendruppels van eerder in de week, stond de rivier laag genoeg om hem met alle wagens over te steken. Dikke regendruppels die helemaal niet gevallen leken te zijn in en rondom GFR trouwens. Nee, in plaats daarvan scheen er nu een heerlijk zonnetje de 4x4 binnen. Tonijnsalade, waarvoor Toon nog moest terugrijden in ’t begin, bleek ook prima tijdens de lunch. Heb er een paar bolletjes mee belegd.

Eenmaal op bestemming aangekomen een huisje ingenomen en de echte bikkels maakten gebruik van de splashpool. Waarna tussen beide vingers aangegeven kon worden hoe koud het gdvm wel niet was. Nee, veel ruimte zat er niet tussen duim en wijsvinger. ;)

Opgedroogd, opgewarmd en omgekleed had ik zin om effe de rivier even van dichterbij te bekijken. Een wandeling volgde naar benee, maar niet zonder snee. Doordat het pad al snel in meerdere paden versplinterde was het een wilde gok welk pad ik verder moest hebben. Elk pad betekende echter ook weer een spring-, kruip-, kloutertocht om stekels en takken te ontwijken. Ik had bovendien ook nog eens niet echt wandelschoenen aan, dus menig maal knalde er een stekel een van mijn tekkies binnen. Na de zoveelste stekel dan ook maar besloten om weer huiswaarts te trekken.

Weer bovengekomen gebruik gemaakt van het uitzicht en het zonnetje op het terras van het hoofdgebouw. Onder het genot van een biertje. Biertjes die op deze middag en avond wel erg lekker smaakte, zo lekker dat in combinatie met een (mis)gelukt drankspelletje ik al snel onder wol lag. En ik bleek niet de enige geweest te zijn die dat deed.

Volgende morgen kreeg ik een aanbod dat velen waarschijnlijk geweigerd zouden hebben, maar ik moest nog goed wakker worden, dus een hernieuwde duik in de splashpool (dit maal met Marina) volgde. Nog steeds baie koud, maar in vergelijking met de dag ervoor viel het nog wel mee.

Aan het eind van de ochtend met Marleen, Jennifer en Chris nog een kleine gamedrive gemaakt vlak bij onze stek. Echter waar we dachten we het gamepark binnen kwamen, bleek uiteindelijk de uitgang. Een verkeerde rondje derhalve en time wasted, al hoewel we gelukkig nog wel een paar langnekjes hebben gezien. Zowel van de vogels als van de zoogdieren. Hadden geen tijd meer om een ander ritje te maken, dus met een korte laatste tussenstop op het basecamp naar viewpoint gereden voor een groepsfoto. Daar bleek dat ik ondanks mijn sprong @ Bloukrans nog steeds wel iets van hoogtevrees heb. Dus van iets verder af dan most of the rest maakte ik mijn fotootjes, waar uitzicht ook wel te pruimen was. Ai!

Zondag bij terugkomst stond er eigenlijk nog een hapje op het programma in Gondwana’s met de GFR crew, maar toen Thomas voorstelde om nog een keer te gaan bowlde klonk dat toch beters. Zonder Thorsten en Mandy leek het bovendien een koud kunstje om dit keer met de winst naar huis te gaan. Al bleek de tegenstand van Thomas deze keer wat Duitser dan de vorige keer. Met een strike in de laatste ronde leek hij de weg vrij te maken voor een zege van zijn kant, maar hij kon de spanning niet aan en een totaal mislukte worp betekende een kleine nederlaag (by 4 points) voor ‘m and another victory for me! Echter geen recordscore dit maal, dus de printje lekke bij het bowlingcentrum achtergelaten. Food is what we needed after that! So up we went to the Boardwalk to do a culinary tour @ all the little foodjoints they have there. At least, those at our side. So, van patat naar mais, naar een hotdog en als toetje een slush. Of in het geval van Simone snoep en biltong.

Maandag vooral gebruikt om te lezen thuis in een geschiedenisboek dat Bradley me had geleend op het werk. Hij kwam immers de volgende dag en ik had nog niks gelezen.

Op dinsdag kwam Bradley me dus ophalen voor een bezoek naar Red Location. Om aan dat museum een werkbezoekje te plegen. Geen verkeerd gebouwtje van de buiten- en binnenkant trouwens en leerzaam bovendien (er naar toe nog een mooi ritje trouwens door de townships). Uit Bradley’s Backpacker in Humewood nog wat peterselie en rozemarijn geplukt, om eindelijk ook eens verse kruiden in de kombuis te hebben. s’Avonds ze nog niet gebruikt, want het was pizzatijd. Een dubbeldekker pizza dit maal. Jasses, wat zat ik vol daarna. Volgende keer gewoon weer slechts één laagje!

Woensdag, een dag te vroeg, maar qua timing wel erg toevallig. Ik wilde uitjes gaan snijen voor de pastasaus en op dat moment begint net ‘Dansen aan zee’ op de cdspeler… Dus met traantjes in de ogen staan luisteren. Pasta smaakte zeer goed, vonden ook Linda en Simone.

Donderdag van de 2e pokervrije avond gebruikt maakt om met Simone en Linda naar de karaoke te gaan. Dat na een lange werkdag, want ik had immers nog een meeting om 18.00 @ the centre. Bij karaoke slechts van de zijkant meegezongen (echter wel ook met de Afrikaanse klassieker! (De La Rey, De La Rey)).

Niet te vergeten: in de tussentijd voer ik nog steeds een zware 10000 strijd met Thomas in de avonduurtjes. Moffie heeft geluk wel vaak aan z’n kont hangen, maar 6 of a kind heeft er voor hem ook niet ingezeten tot nu toe. Recordworp staat zelfs nog op mijn naam: 2900.

En ja, veel namen deze keer wellicht in mijn briefing en vaak de woorden nog en maar. Kan er niks aan doen.