Ken je die mop?

Die mop van die jongen die in zijn laatste stageweken in Zuid-Afrika een website online zou hebben, walvissen van dichtbij zou zien, zou gaan skydiven en de de beste surfers van de wereld zou aanschouwen tijden Billabong Pro in Jeffrey’s Bay. Juist, het kwam er allemaal niet van. Wel van iets anders, wat het missen van de rest wel meer dan goed maakte, maar toch… Het waren me niet echt twee weekjes om lang te heugen. Al waren ze uiteindelijk weer niet zo slecht. Vooral het missen van het skydiven was wel klotuh, omdat we daarvoor speciaal naar Plettenberg waren gereden omdat het daar mooi springen. Bovendien kan het helemaal niet in PE. Echter op het moment supreme en heel de rest van de dag waaide het te hard waardoor het niet door kon gaan. Iets wat toen wel de hele dag leek te gaan verpesten, maar een bezoekje op de terugweg aan Nature’s Valley en Storm Rivers Mouth vergoedde wel het nodige en was eigenlijk zelfs beter dan de vervangende thrill van de Canopy Tour in Tsitsikamma. Een beetje tussen de bomen slingeren a la Flying Fox, alleen we waren met zijn achten, dus het was meer wachten dan echt slingeren. Toch, voor mijn hoogtevrees was het wel weer goed om het te doen.

Laatste week op werk gehad en Ronald kwam maar niet met de goods opzetten, wat op de maandagavond tijdens een meeting met de Media Committee betekende dat we maar tot de conclusie kwamen dat het online gooien van een website er niet meer in zit. De dinsdag toen uit het programma gegooid en lekker op het strand gechilled en het missen van al het andere in mijn openingszin goed gemaakt. Om daarna rustig de week uit te zitten. Het voelde nog niet echt als een laatste werkdag op vrijdag, ook omdat ik nog wel terugkom voordat ik terug naar huis ga. Al voel het wel een beetje vreemd nu ik hier een dag in thuis in Humewood zit om mijn verslag te schrijven en zij gewoon nog steeds daar op kantoor zitten. Wordt moeilijk om dat straks zomdaar achter te laten, om dan wellicht pas over 3 jaar weer terug te komen. Al heb ik nu wel zo’n gevoel dat ik er eerder wel weer ben. Alleen niet voor werk dan, want tijdens mijn 2e stage wil ik toch wel iets gaan doen. Het was baie fijn om op kantoor te zijn, maar ik moet voor een aantal dingen nu echt weer terug naar Nederland.

Weer flink wat gedronken op de laatste dag en helaas weer een te vroege lift naar huis. Waardoor belangrijke zaken dit keer abrupt onderbroken werden. S’Avonds een braaitje meegepikt bij Thijs, een nieuwe jongen die ook aan het stadion mag meehelpen net als Christopher dat deed. Alleen zit hij hier wel via de Nederlandse kant, wat betekent dat hij het een stuk beter voor elkaar heeft qua vergoedingen, auto, huis. Al wordt er van Thijs dan wel ook een Nederlandse werkmentaliteit verwacht.

Zaterdag naar J-Bay om de vibe van het surfkampioenschap mee te pakken. Weerscondities waren helaas niet je van het, wat betekende dat de Kelly Slaters van deze wereld een rustdagje op het programma hadden staan. Voor ons betekende dat een chill dagje op het strand, een shirtje kopen bij de Billabong Factory Shop en heel lang op ons avondeten wachten bij restaurant Bruce. Althans sommige moesten lang op hun eten wachten, de good guys (zekers als ze een beetje op een surfer leken) kregen het natuurlijk op tijd. Ik en Thijs wilde daarna nog wel wat langer blijven hangen, maar onze designated drivers wilden naar huis, so what more can you say then?

Zondag met de nieuwe meiden van het huis en de rest naar een soort van kerkdienst geweest in de openlucht. Zou eerst om 9 beginnen, dus om 10 over 8 werd ik wakker en dacht K..! Snel douchen en wegwezen. Na een telefoontje werd het al half 10, en eenmaal op de plaats aangekomen bleek het 11 te zijn. Je bent in Afrika of je bent het niet he. Gelukkig zijn we het wel meer dan gewend nu. Het was echter buiten en na een uurtje of 10 scheen de zon ook mooi boven Helenvale, wat betekende dat de Heer na afloop van de dienst me in ieder geval met een mooi tintje achterliet. Was eerst bang dat ik in slaap zou vallen tijdens de dienst, maar de plaatselijke kids hielden ons Dutchies goed bezig en vooral van mijn laatste chick was het zonde dat ze pas 8 was en ik dus nog een jaartje of 10 moest wachten, want het was echt een schatje.
Toen we eenmaal weer weg gingen daar wilden alle kids dan ook mee met ons. Wat voor hilarische beelden zorgde in beide auto’s, die helemaal vol zaten met onze vriendjes en vriendinnetjes, maar aan de andere kant ook voor pijnlijke. Want ze wilden zo graag met ons mee.

Het is nu dus even de verslagen en dit berichtje schrijven en dan op vakantie. Al heb ik daar steeds nog niet echt behoefte aan, maar ik denk dat ik het wel nodig heb om straks weer helemaal fris in Nederland terug te komen.