Ciao Suid-Afrika! Tot later..

Een van die Nederlandse meiden kwam ik trouwens op mijn eerste dag in Utrecht weer tegen. Die busreis naar Joburg ging veel lekkerder. Niks proppen om nog een laatste extra passagier mee te nemen. Iedereen had minstens twee stoelen ter beschikking.

In Joburg zou ik opgehaald worden door de BP. Moest bij de Wimpy op het station wachten. Duurde en duurde maar, maar ik durfde niet van mijn plekke te gaan. Bang voor het grote enge Joburg. Twee uur later komt ie dan toch. Gratis internet blijkt het niet te doen, maar het is wel gezellig en kan sinds lange tijd weer een bad nemen.

Nederlander uit St Lucia & Sondzela bleek er ook geslapen te hebben. Nog even wezen shoppen of beter gezegd eten de volgende dag in het plaatselijke shoppingcentre om de tijd te verdoen. De vlucht terug naar PE. Op het vliegveld in Joburg kwam ik mijn Franse vriend uit eveneens St Lucia & Sondzela tegen, die wat later vloog naar Kaapstad. Alleen doordat ie weer de gok had genomen om met het openbaar vervoer te gaan iets eerder aangekomen. Tja, toeval bestaat niet. Ik moest snel het vliegtuig in, dus het was snel bijkletsen.

PE, was dat is toch anders als je er bijna niemand meer kent behalve Thijs, Toon, de Vd Putjes en InTiJeLa beneden. Tapas en Gondwana leken ook veel stiller dan normaal. Alsof bij het vertrek van de originele Khaya crew iedereen in de stad dacht: Laat maar zitten! Lowkey return voor mij derhalve. Ik had eigenlijk al afscheid van PE genomen de vorige maand, het is alleen dat ik mijn laptop iig nog op moest halen. Laatste keer over de markt, waar ik Toon en Mattias (VW’er bekend via Thomas) nog tegenkwam.

Nog een keer naar de film met Tracey, een laatste avondmaal bij Thijs met Nederlands voetbal (hij had inmiddels DSTV) toe en toen zat ook de laatste volle dag erop. De laatste uurtjes op dinsdag volgde met een ontbijtje bij Primi met Richard, die me naar het vliegveld bracht. “Goodbye meneer!”

Die laatste twee dagen in Kaapstad keerde het vakantiegevoel weer helemaal terug. Een dag shoppen en hangen aan Waterfront met een krokodil aan de spies als toetje (niet voor herhaling vatbaar, die croc) en wederom een overheerlijke pannenkoek bij Harry’s Pannenkoekenhuis als lunch.

De allerlaatste dag vulde ik met een hernieuwd bezoek aan Kaap de Goede Hoop. Even nog lekker de stad uit. Naar Houtbay, Simonstown, Muizenberg en de Kaap zelf. Zeehonden, pinguins, walvissen (van ver, wel met veel), een pufadder (dodelijk, maar wel een schatje) en veel toeristen. Was me een prima uitje om mijn omzwervingen en avontuur te besluiten. Op de terugweg in de BazBus (ja, die deed deze toer ook) viel ik dan ook in slaap. Wat me “goede hoop” (weet je gelijk waarom ze die Kaap zo noemen) gaf voor tevens wat uurtjes slaap in het vliegtuig die nacht. Wat ook gebeurde.

Zagen we nog een traantje daar bij Jinne bij zijn afscheid van het land waar hij zo lang verbleef? Nee, maar gek en jammer voelde het wel. De laatste restjes airtime werden dan ook besteed aan een laatste groet aan de Afrikaanse vrienden.

See you in 2010 (als de ploeg van Foppe de Haan zijn tenten op zet in PE)! En anders wel eerder. Ye bo!